Eskiden yeni yıllar umut dolu olurdu, heyecan dolu olurdu. Evet, belki şartlarımız kötü idi ama umutlarımız hep vardı, hayallerimiz hep vardı. Tıpkı bayramlar gibi yeni yıl da özlemle beklenirdi. Hepimiz TRT'nin karşısına geçer özlemle beklediğimiz sanatçıları seyreder, gece saat 12'yi bulduğunda ise ışığımızı söndürür ve yeni yıla girişimizi kutlardık. Ertesi gün de aynı çoşkumuz devam eder, umutlarımız hep bizimle olurdu.

Eskiden yeni yıllar umut dolu olurdu, heyecan dolu olurdu. Evet, belki şartlarımız kötü idi ama umutlarımız hep vardı, hayallerimiz hep vardı. Tıpkı bayramlar gibi yeni yıl da özlemle beklenirdi. Hepimiz TRT'nin karşısına geçer özlemle beklediğimiz sanatçıları seyreder, gece saat 12'yi bulduğunda ise ışığımızı söndürür ve yeni yıla girişimizi kutlardık. Ertesi gün de aynı çoşkumuz devam eder, umutlarımız hep bizimle olurdu.

 
Her yeni yıl bir hayal demekti çünkü. Her yeni yıl bir umut demekti, inanç demekti. Hayallerimizin bir gün mutlaka gerçek olacağını bilmek demek, buna canı gönülden inanmak demekti. Yeni yıl demek, kar yağdığında evin yanındaki yokuştan kaymak, umutla hayallere koşmak, çocuk olmak demekti.

 
Şimdi herşey değişti. Yeni yıl, eski yıl artık hiçbir şey farketmiyor. Sokaklarda umutsuzluk var, mutsuzluk var. İnsanların yüzündeki neşe ve heyecan kaybolmuş. Umut bir yerlere gitmiş, sanki yıllar öncesinde kalan bir sandığa gizlenmiş.

 
Kimbilir, belki de diyeceksiniz ki çocukluk zamanlarıydı, gençlik zamanlarıydı, o yüzden bu kadar umutluydun. Haklı olabilirsiniz ama şimdiki çocuklara bakıyorum da mutsuzlar, hayata dair hiçbir beklentileri yok, büyüklerden çok daha fazla yorgunlar. Çünkü bu sistem onları daha henüz 7-8 yaşındayken büyük bir yükün altında bırakıyor. Çünkü bu sistem daha küçücük umut dolu bu beyinlere darbesini vuruyor, adaletsizliğini sınavlarla gösteriyor. Şimdiki çocuklar yeni yıl gecesi ders çalışmak zorunda, yarışa hazırlanmak zorunda.

 
Şimdi yeni yıllar nasıl da suskun!
Şimdi herkes nasıl da umutsuz!
Şimdi herkes nasıl da yogun!
Nasıl umut dolu olalım ki, nasıl mutlu olalım ki böyle bir ülkede.
Her gün onlarca insanın öldüğü, her gün binlerce adaletsizliğe şahit olduğumuz, her gün biraz daha yoksullaştığımız, her gün biraz daha hor görüldüğümüz bu ülkede hani umudu besleyelim ve hangi yılın sevincini yaşayalım.

 
Herşeye ragmen diyerek başlamak cümlelere şimdi ne kadar da ağır.
Herşeye ragmen bu ülkede insan gibi yaşamaya çalışmak,
Herşeye ragmen hala umutlar beslemek, gelecek düşleri kurmak..
Işte ben de herşeye ragmen yeni yılın ülkemize ve insanlarımıza umutlarını geri vermesini diliyorum. Çünkü herşeye ragmen şuna inanıyorum; gün ola, devran döne, umut yetişe…

---

Yazarın Son Yazıları:
Herkes için eşit fırsatlar sunan Anayasa Mümkün mü ? Batsın bu dunya.
Bu kan durmalı; Çözüm önerim
CHP yenileştirmeci olmalıdır