Hükümet’in yeniden başladığı Öcalan ile müzakere insanlarda haliyle, “Acaba bu sefer bir işe yarar mı?” düşüncelerini canlandırdı.

 
Safile USUL H&H YORUM

Hele bir de, “Bu son şans” vs. gibi aptalca yorumlar yapanlar var ki, bunlarla vakit kaybetmeyeyim şimdi.
 
Fakat AKP’nin Öcalan’la yürüttüğü müzakere sadece gülünç; aman bunu ciddiye alıp da kimse hesap yapmasın bence.
 
Şu nedenle…
 
Dün sabah PKK’ya yakın veya PKK’ya ait Fırat Haber Ajansı’ndan bir yazı alıp, kopyalamıştım, pazartesi yazacaktım fakat o yazıya bile gerek kalmadı çünkü cuma öğleden sonra Karayılan’ın yaptığı açıklamalar daha birinci dereceden açıklamalardı.
 
Ama yine de çok kısaca…
 
Fırat Haber Ajansı’ndaki Engin Erkiner imzalı yazıda şöyle deniyor.
 
“Görüşmelerde en zor durumda olan Öcalan’dır. Hükümetin ve Kürt halkının kendisinden beklentileri farklıdır. Hükümet Öcalan’dan ufak tefek ödünler karşılığında PKK’nin silahsızlandırılmasını sağlamasını bekliyor.Kürtlerin ise ana dilden özerkliğe kadar uzanan önemli talepleri bulunuyor.”
 
Bu sözler açık ama, “Öcalan bizden daha yumuşak olur ve Hükümet ile anlaşmaya yanaşırsa kendisi bilir fakat bu durum PKK’yı bağlamaz, bizim silahımız elimizde” şeklindeki anlama dikkat çekmek isterim.
 
Karayılan ise, cuma günü basına yansıyan ifadelerinde özetle, “Öcalan’la görüşmek yetmez, aslolan silahlı güçlerdir, bizimle de konuşulması gerekir, silah bırakmamız da söz konusu değil” dedikten sonra Hükümetin seçim öncesi dönemi rahat geçirmek için PKK’yı oyaladığını söylüyor. Karayılan’ın şu cümlesine de dikkat edin şimdi:
 
“Tekrardan birtakım hesaplar çerçevesinde oyalama taktikleri geliştirerek Kürt sorununun çözümünü değil de PKK’nin çözülmesini hedeflemeye dönük amaçlar güden politikalar geliştirilirse yazık edilmiş olur”
 
Görüldüğü gibi PKK AKP’ye geçen seferkinden çok daha farklı bir yaklaşım içinde ve bu sefer eli büyütmüş vaziyette.
 
Siyasal özerklik olmayacaksa ben senle ne görüşeyim diyor artık açıkça.
 
Önceden PKK böyle açık konuşmazdı.
 
Hatta Avrupa Parlamentosu’na filan gittiklerinde de bunları açık söylemezlerdi.
 
Birgün AP Karma Komisyonu’ndan Joost Lagendijk’e, “BDP’liler ne istiyor? Biz burda bunu tam anlayamıyoruz? Size gelince söylüyorlar mu ne istediklerini?” diye sorduğumda, “Hayır, biz de zaten bu nedenle bir daha gelirken taleplerini açık seçik ifade ederek gelmelerini söyledik.” demişti.
 
BDP yakın bir zamana kadar bugünkü gibi talepleri dile getirmiyordu.
 
Ama artık el yükseldi.
 
Çünkü AKP ile olup da el yükseltmemek için çok aptal olmak gerekir ama bu kadar aptalına da dünyada bizdekilerden başka rastlanmıyor.
 
Bir de, Selahattin Demirtaş, dün yine Fırat Ajansı’nda rastladım, “Bizi AKP’nin değil, Öcalan’ın söyledikleri ilgilendiriyor” demiş.
 
Lafın tamamı deliye söylenir derler ama Demirtaş lafın tamamını söylemiş bence.
 
O zaman AKP neden bu müzakere işine kalkıştı ve neden müzakere ettiğini sanıyor, ona cevap verelim…
 
Hükümet kendisini yeni-Osmanlı, Ortadoğu Fatihi ve geri kalan tüm Arap, Iraklı vs. herkesi aptal sanırken hangi ruh haliyle hareket ediyorsa bu müzakere komedisinde de aynı ruh hali ile hareket ediyor.
 
Seçimlere az kaldı. Bu kış geçince yerel seçim havası iyice belirginleşir. Bu belirginlik artarak devam eder.
 
Hükümet işte Kürt sorununu ve terörü seçim sonrasına ötelemeye çalışıyor.
 
PKK ile anlaşamayacağını aslında o da biliyor ama yine de kendinden başka herkesin sersem olduğundan çok emin olduğu için fazla detay düşünmüyor.
 
Nasıl olsa biraz oyalarım diye düşünüyor fakat PKK daha başından el yüksellti bu sefer.
 
Hükümet kendisini bu sefer daha da zora düşürdü ve daha da komik bir halde.
 
Geçen sefer Öcalan’ı muhatap kabul etmesi bile PKK için önemliydi ama bu sefer daha başından, “Muhatabın hapisteki Öcalan değil, kanlı, canlı ve silahlı olan biziz.” şeklinde rest çekti.
 
Bir de, ne diyeceğim…
 
Erdoğan savaşa hazırmış, dün açıkladı.
 
Hayrola, nerde savaşacakmış? Miğferleri de takmış mı? Yoksa ben bir motosiklet kaskı alıp, yollayayım mı?