Gerek internetteki yazılar olsun gerekse sosyal paylaşım siteleri olsun, dikkatimi çeken bir durum var:

Olumsuza çok daha kolay odaklanıyoruz. Koskoca kış, kar yağıyor, yağmur felaket, sıkıldık, bunaldık twetleri atıldı. Yaz oldu herkes sıcaktan şikayet ediyor. Gene aynı sıkılma tweetleri…

Yani kışın kış olmayacak, yazın da yaz!!! Sırf bu da değil. Hep olumsuz cümleler, hep olumsuza odaklanmalar. Sanki hiçbirimizin hayatında en ufak olumlu bir şey olmuyormuş gibi…

 Hayatımızda olumlu olanları da artık göremez olduk. Neticede en ufak olayda birbirine bağıran kükreyen insanlar…

 Daha da ileri gittik… Koşullu sevdik. Ancak istediğimiz gibi biri olursa karşımızdakini sevdik. Hatta o kadar ileri gittik ki, çocuklarımızı da koşullu sevdik. İstediğimiz gibi okur, davranır, iş bulur, eş seçerse çocuklarımız, onları daha çok sevebiliriz. Ama aksni yaparlarsa….

 Ve malum kurultayımız var. Öyle bir hengame, öyle bir sevgisizlik almış başını götürüyor ki, bu tablo beni ürkütüyor. Birilerinin durup karşısındakini omuzlarından tutup silkelemesi lazım. 'Hey dur biz aynı partideyiz. Aynı amaca hizmet ediyoruz. Hedefimiz ortak. Çıkış yolumuz aynı, varmak istediğimiz yer aynı. Kimsenin kimseyi pas pas etmesine gerek yok.' Ama nafile kimse bunları söylemiyor.

 Ve  baktığımızda bu anlamda abilik, ablalık edecek bir aklı selim de çıkmıyor. Hırs ve güçlenme arzusu tüm değerlerin üstüne çıkmış.

 Ve bizler böyle bir tabloyla yeni bir kurultaya giriyoruz.

---

Yazarın Son Yazıları:
Hırs ve Güçlenme Arzusu!
Türkiye'de kadın olmak
İstanbul'da İl Başkanlığı Seçimlerine Giderken