Duygunu okşayana değil, zekânı kışkırtına pirim ver. 

Hapse atanın değil, hapse düşenin yanında ol. 

En tepeye çıkana değil, en altta kalana koltuk çık. 

Savcı gibi yazana değil, avukat gibi yazana kulak ver. 

Gücü ele geçirene değil, güçsüze kol kanat ger. 

Kendini bir abiye, bir cemaate, bir örgüte değil, kendine teslim et. 

Ey bu toprakların genci! Bir insanı mazlumken, düşkünken, aman dileme pozisyonundayken, alttan alırken, hakları gasp edilirken tanıyamazsın. 

Bir insanı tanımak için… 

Zulmetme imkânını ele geçirdiğinde nasıl davrandığına…

 
Karşısına alttan alanlar çıktığında ne yaptığına… 

Hak gasp etme fırsatını ele geçirdiğinde hangi tavrı koyduğuna… 

Gücü ele geçirdiğinde eskinin güç sahiplerine nasıl yaklaştığına… 

Bakarak anlayabilirsin. 

Unutma! Bütün mazlumlar, düşkünler, aman dileyenler, alttan alanlar, hakları gasp edilenler sempatiktir. Önemli olan o mazlumların, o düşkünlerin, o aman dileyenlerin, o alttan alanların, o hakları gasp edilenlerin, gücü ele geçirdiklerinde de yaydıklan havadır. 

Bu tipleri hep bir sınavdan geçir: 

Bak bakalım: Kırdıkları putların yerine hangi putları ikame ediyorlar? 

Bak bakalım: Yıktıkları statükonun yerine hangi statükoyu getiriyorlar? 

Bak bakalım: Cenderesinden kurtardıkları bağnazlığın yerine hangi bağnazlığın cenderesini devreye sokuyorlar? 

Düşün, sorgula, soru sor, hesaplaş. 

Ve terlet. Hep terlet!