O gece bir cihan zaferidir….

Sıradan bir konser olmayacağını biliyordum, davetiye bana ulaştığında. Üzerinde rengarenk gökkuşağı misali bir renk paletine yazılmış “ Türkay Sanat Merkezi” bir albeni ile bağırıyordu. Mutlaka gelmelisin, mutlaka gelmelisin…

Sanat Merkezinin Saz öğrenen öğrencileri arasında arkadaşım gazeteci Çiğdem Şirin'in varlığı ise konsere gitmem konusunu kesinleştiriyordu. Konserde sadece Saz değil keman, gitar dinletileri, resim ve fotoğraf sergisi de yer alıyordu.

Gölbaşı Ankara'nın en güzel ilçesi. Hiç abartmıyorum bilenler bilir. Mogan gölü kenarında Mehmet Akif Kültür Merkezinde yapılacaktı o minik sanat gösterisi. Kongre merkezi iki katlı çok güzel tefriş edilmiş yaklaşık 650 kişilik bir yer. Gölbaşı'nın  her mahallesinde  böyle kültür evleri var. Ama en büyüğü  bu diyebilirim. Neyse konser akşam 19.00 da başlayacaktı. Nasıl o olsa çok kimse gelmez erken gitmenin bir anlamı yok deyip, çeyrek kala orda olsam yetişirim diye ağırdan aldım. Sonuçta bu ülkede profesyonel sanatçıların bile kıymetini bilmiyoruz, Tamay Sanat Merkezinin yetiştirdiği amatör sanatçıları kim izlemeye gider ki umutsuzluğu ile gittim.

O da ne? Ben gittiğimde salon nerdeyse dolmuştu. Kadını, erkeği, ninesi, dedesi, genci, başörtülüsü, başörtüsüzü aman Allah'ım nasıl bir kalabalık. Ne müthiş bir buluşma. Bu salonda defalarca panel yönettim, defalarca bu salona geldim ama böyle bir kalabalık görmedim. Konser başlamadan önceki ilk şaşkınlığım buydu. Düşündüm Türk Halk müziğinin usta duayenlerinden Muhlis Topçu bağlama kursu öğrencileriyle birlikte çıkacaktı.

Herhalde Muhlis Topçu'dan sonra kimse salonda kalmaz dedim ve yerime oturdum. Salondaki kalabalık ve uğultu giderek artıyordu. Salon ışıkları yandığında ve arkama döndüğümde ne göreyim? Salondaki insan sayısı kadar ayakta bekleyenler var. Aman Allah'ım ne güzel bir manzara.

Derken usta sanatçı Muhlis Topçu ve yeni bağlama kursiyerleri başladılar Anadolu'nun dört bir yanından o güzel türküleri çalıp söylemeye. Türkü olurda Neşet Ertaş unutulur mu? Usta'nın “Zahidem” türküsünü Muhlis Bey de o kadar güzel yorumladı ki yüreğine sağlık Topçu. Sen sahnede okurken ben dahil pek çoğumuz göz yaşlarımızı tutamadık.

Biz burunlarımızı çekerken sahnedeki kursiyerler değişti. Keman öğrencileri sırayla gelmeye ve inanılmaz dünya ustalarının eserlerini çalmaya başladılar. O sahnede birer dev oldu o minnacık bedenler. Birer İdil Biret birer Fazıl Say'dı onlar. O küçücük parmaklar kemanın tellerine değil yüreğimize dokunuyordu.

 
Çıt çıkmıyordu koca salondan. Acaba türkülerden sonra salon mu boşaldı diye dönüp baktığım zaman yaşlısı genci hala Gölbaşı'lıları çakılmışçasına ayakta görünce yüreğimin bir kuş gibi pır pır ettiğini duydum. Kafamı çevirip salonun baş köşesindeki Atatürk'ümün o en güzel resimlerinden biri olan (hani gökyüzüne baktığı bir profil resmi olan var ya)resmine bakıp şunları düşündüm. Sevgili Atatürk'üm bize bıraktığın Bilim ve Sanat mirasın bu gençlerin emin ellerinde. Artık hiç korkmuyorum, çünkü bu konser beni umutlandırdı. Çünkü umut korkunun en büyük düşmanıdır. 

Ardından sahne alan klasik gitar öğrencilerinin çaldıkları türkülerin gitarla ne kadar güzel olabileceğini bizlere bir kez daha kanıtlandı. Hele final elektro gitarla yapılan o final müthişti. Keşke finalde hep beraber bir de şarkı söylenseydi daha bir güzel olurdu sanki artık oda başka bir konserde inşallah. Her ay bunu isterük yani.  

Tamay Sanat Merkezi ortakları Cihan ve Zafer sizleri yürekten kutluyorum ve bu gece sizlerin emeği sayesinde Gölbaşı tarihine geçti.  Umarım yetkililer Gölbaşı'nda bir Güzel Sanatlar Lisesi'nin da artık olması gerektiğini görürler. Sizler sanatın tüküresi değil, övülesi ve umitlenilesi bir güç olduğunu bizlere bir kez daha hatırlattınız. Geleceğimizden korkmak yerine umut etmemiz gerektiğini hatırlattınız. Sizlerin şahsında tüm öğrencilerinizi bir kez daha tebrik etmek ve duyarlı Gölbaşı halkına da bir kez daha teşekkür etmek istedim.
O yüzden o gece bir Cihan Zaferi'dir.

---

Yazarın Son Yazıları:
Gezi Parkı darbesini kim planladı?
Yürüyelim arkadaşlar….
Ortada başkanlık yok, başkan yok ama 'Başkan Baba' var!