10 Aralıkçıların gölgesinde, CHP mahalle seçimleri yapılırken, Nezihe Altıok’u 1. ölüm yıldönümünde saygıyla anıyoruz
15 Kasım 2019 08:18

Bir dönem, ‘’CHP kapatılıp, vakıf yapılmalı’’ sözleri ile anılan, şu an ise, partinin 2 numaralı koltuğunda oturan, örgütlerden sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Oğuz Kaan Salıcı’nın, Kemal Kılıçdaroğlu sonrası, CHP lideri olacağı konuşula dursun, sizlere bugün farklı bir hikaye anlatacağım…

Engin BALIM H&H YORUM

CHP’ye seçimden seçime oy verip, partiyi uzaktan takip eden, , sadece sonuçlara ve olayların akıbetine bakarak, seçim geceleri, sevinen ya da üzülen iyi niyetli yurttaşlar, maalesef, mahalle seçimlerinin önemini veya 10 Aralıkçıları niye yazdığımı, idrak edemeyecekler! Zaten bu yazıyı, niçin yıllardır, AKP’nin devrilmediğine hayıflanan CHP seçmeni için kaleme almadım. Hedef kitlem, CHP parti üyeleri, parti emektarlarıdır. İsimsiz kahramanlara SELAM olsun.

Maalesef şu anki CHP, içerden sinsice kuşatılmış bir yapıdır. Tabanı hala, Atatürk sevgisi ile yoğrulmuş, kişilerden oluşsa da, birbirinden kopuk, örgütsüz haldeki sessiz çoğunluk, uzun süredir, üstteki mutlu azınlık tarafından yönetilmektedir.

2005’te dönemin DİSK Genel Başkanı Süleyman Çelebi’nin çağrısıyla, İstanbul Dedeman Oteli’nde, 10 Aralık günü, yapılan toplantıda, CHP’ye alternatif bir parti kurulması tartışılmıştı. Yine iddialara göre; yeni bir Anayasa hazırlığı içinde olan bu yapı, Türk sözcüğü yerine, Türkiye yurttaşlığı kavramını savunmaktaydı! Soner Yalçın, 10 Aralıkçıların hedeflerinin, Federatif yapı olduğunu bir çok kez kaleme almıştı.

10 Aralıkçıların sözcüsü olan, dönemin genç ismi Oğuz Kaan Salıcı, şu an CHP örgütlerinin başındaki isim. Salıcı’nın yönetiminde, bugün önce İlçe delegeleri, sonrasında da il delegeleri, onun akabinde de, Kurultay delegeleri tek tek belirlenecek.

Hemen her gün, farklı il ve ilçelerdeki mahallelerden, gençlik kolları üyelerinden telefon alıyorum. ‘’Ağabey, ilçe bizden habersiz, seçim yapıp tek bir liste çıkartarak, genel merkezin dayattığı isimleri seçtirdi.’’ Tabi bazı mahallelerde, örgütlü olup, ilçeyi markaja alarak, uyanık ve dikkatli davranan, partililer, yer yer, mahallelerinde oyunu bozuyorlar, bozmalılar da…

Yani henüz; hala çok geç değil. Atı alan Üsküdar’ı geçemedi.

Bunun bir başka örneğini de, Manisa’da yaşadık. Muharrem İnce’ye Manisa’da Kurultay delegelerinin 18’nin 18’i imza vermesine rağmen, Grup Başkanvekili Özgür Özel, o dönem ‘’kurultaya gerek yok’’ açıklamasında bulunmuştu. Manisa örgütü, Özel’in desteklediği listeyi yenerek, sayın Özel’i de mahallesinden seçtirmeyerek, önemli bir demokrasi mesajı verdi. Sayın Özel’i başarılı bir grup Başkanvekili olarak görüyorum, ancak parti içi demokrasiye, daha çok hassasiyet göstermesi gerektiğine inanıyorum…

ÖRNEK PARTİLİ

Altan Öymen, Genel Başkanlığı, döneminden bu yana; partinin içinde bulunan, gençlik yıllarını, sindire sindire CHP’de geçiren bir isim olarak, bugün birinci ölüm yıldönümünde, sizlere asırlık çınar Nezihe Altıok’tan bahsedeceğim…

Soyadı Altıok olan, partinin manevi büyüğü, emekçisi, kadın kollarımızın temellerini, taa İsmet İnönü ve Bülent Ecevit dönemlerinde, il il, ilçe ilçe, köy köy gezerek yerinde atan, Nezihe Annemiz’i, geçen sene (2018) 93 yaşında kaybettik.

Evi, son nefesini verene dek, Çankaya ilçe binasından bile daha işlekti. Partililerin, kendi annelerinin evlerinden, daha rahat girip çıkabildikleri, bu eve kimler uğramadı ki?!

Bülent ve Rahşan Ecevit çifti, Murat Karayalçın, Ali Dinçer, Deniz Baykal, Önder Sav vs…

Dönemin genç ama geleceğin önemli siyasi isimleri, Altıok’un evinde, onun yaptığı leziz yemekler eşliğinde kurultay hazırlıklarını, bu gizli karargahta tamamlar, son şekillerini verirlermiş.

İsmet İnönü’yü çok sayan, Altıok; değişim için Bülent Ecevit’e, en açıktan destek verenler içindeydi. Karayalçın’ı ömrü boyunca destekledi. Deniz Baykal’ın genel başkan olmasında, en büyük katkısı olan kadındı.

Nezihe annenin, mahalle seçimlerindeki vurdulu kırdılı kavgalar, ayak oyunları, liste hileleri karşısında daima nasihati, (sesi hala kulağımda) şöyleydi:

‘’Oğlum, bizim zamanımızda, delegeliği biz, birbirimize vermeye çalışırdık. İsmimi önerirlerdi. Ben de, başka bir ismi önererek, şu ağabeyim, benden daha liyakatli, eğitimli, bizi o daha iyi temsil eder, emeği bende daha büyük diyerek onun ismini ortaya atardım. Kendi aramızda sen olacaksın, yok o olacak, yok bu daha iyi yapar diye kavga ederdik. Şimdikiler böyle mi? Çıkar menfaat olmazdı, belediye başkanları örgütünden çekinirdi. En büyük denetçi bizdik, tabandı, başkan hata yapmaya korkardı…’’

Günümüzde maalesef, büfe siyaseti, pazar tezgahı kapma arzusu, partinin geleceğinden, siyasi ilkelerimizden daha önemli bir belirleyici haline geldi.

CHP gençlik kolları üyeleri ile, RTÜK binası önünde, sanıyorsam 2005’ti, Kanaltürk anahabere getirilen yasak sonrası, ampul kırma eylemi gerçekleştirmiştik. Kocaman bir pankartın üzerine ‘’Anamazı da aldık geldik’’ yazmıştık. Nezihe annemiz de, pankartı bizimle tutmuştu.

Abdullah Gül, 2007’de Cumhurbaşkanı adayıyken, TBMM’deki oylama sırasında, meclisin Çankaya kapısının yanındaki parkın merdivenlerinde, Nezihe anne ile ikimiz, elimizde Türk bayrağı ile oturma eylemi başlatmıştık. Önceden haber verdiğim basın mensupları gelerek, canlı yayına başlayınca, eylemimiz ses getirmiş, kısa sürede yüzlerce insan, eyleme katılarak, destek vermişti. Akşamında da, Kuğulu Park’ta sürdürdüğümüz eylem, gazetelerde genişçe yer almıştı.

Nezihe anne, ileri yaşına rağmen devrimciydi, ruhu gençti. Üniversitelilerin eyleme katılmaktan korktuğu, çekindiği dönemlerdi. Gezi eylemlerine kadar da gençlerin sokağa indiklerine pek sık rastlanmazdı.

Türkiye Gençlik Birliği vs gibi yapılar da, o dönemlerde henüz emekleme aşamasındaydı.

Her daim, biz gençlerin arzularını kırmayan, parti üst yönetimine, gençler için telefon açmaktan çekinmeyen biriydi. Yoksul arkadaşlarımıza burs lazım olduğunda, Nezihe Anne’ye söylemeniz yeterliydi. Milletvekillerini, yanına o genci alarak, tek tek gezer, sorar soruşturur, belediye başkanlarının kapısını çalardı. Ne yapar eder, sorunu çözerdi. Bir çok gençte emeği, hakkı çoktur.

Nezihe Anne, iyi bir Baykalcıydı, ben ise yenilik ve değişimden yanaydım. Görüş ayrılığı yaşasak bile, ikimizin ortak sevdası bizi hiç bir zaman ayrı düşüremedi… Geçen sene Kocatepe’den avluyu hınca hıç dolduran bir kalabalıkla, uğurladığımız, Altıok’u rahmet ve saygı ile anıyoruz.