Vesselam / Mehmet İBRAHİMAĞAOĞLU

 

İnsan beşikte büyür, mezarda yatmak için
Kimse evlat büyütmez vatanı satmak için
Harama el uzatma, mala mal katma için,
Üç günlük dünya için, buna değmez vesselam

 

İnsan kıymetli varlık, akılla donatılmış
O diğer canlılardan çok farklı yaratılmış
Her toplumun içinde, elbet olur satılmış
Çakal olmayan orman bulamazsın vesselam

 

İnsan insan olmalı, yaşamalı insanca
Ömrünü hiçe sayıp, kullanamaz hoyratca
Sağlığını kaybedip, bir gün hasta olunca
İş işten geçmiş olur, sür Niğde’ye vesselam

 

İnsanın yaşamında esastır saygı, sevgi,
İnsan dediğin beşer hataya düşer belki
Fakire zülmedenin ne dini var, ne rengi.
Böyle iğrenç mahluka insan demem vesselam.

 

Baksana şu dünyaya, insana bağışlanmış
Aklın ermeyeceği, nesnelerle donanmış,
Sen ey manayı bırakıp, sırf maddeye inanmış
İyi bak şu aleme, yanlışdasın vesselam.

 

Toplumda adaleti sağlayacak insandır.
İnsanı insan yapan dilindeki lisandır
Toplumu ayrıştıran nefretle konuşandır.
Kin nefret taşıyana meyl eylemem vesselam.

 

İnsanlık eğitimin kıymetini bilmezse
Hırsızlığa, soyguna birlikte dur demezse
Aç kalmış komşusuna, ekmeğinden vermezse
Ben böyle bir toplumu lanetlerim vesselam.

 

Yazıyorsun çok güzel, yazdığın gibi yaşa
Güzeli gören olur, doğrular gitmez boşa,
Haykır en yüksek sesten, belki yükselir arşa
Ağaoğlu bu yolda kefen giymiş vesselam

 

Mehmet İBRAHİMAĞAOĞLU