Kılıçdaroğlu bayramın hemen öncesinde bir tv programında, “CHP Genel Başkanlığı birine altın tepsi içinde sunulacak bir makam değildir.” dedi.

 

 

Safile USUL H&H YORUM

 

 

Kastettiği İmamoğlu idi.

 

 

Yani, benden İmamoğlu’na, gel evladım, sen Genel Başkan ol, demem beklenmesin, anlamında bir cümle idi bu.

 

 

Biri Genel Başkan olacaksa, bileğinin hakkıyla olmalı, bedavadan genel başkanlık yok. gibi bir anlamı da var bu cümlenin.

 

 

Benim de aklıma 2010 senesi geldi.

 

 

Baykal bir kaset sonrası istifa etti.

 

 

CHP’nin ikinci adamı Önder Sav idi.

 

 

O sıralarda CHP içinde birbiri ile çok iyi geçinemeyen ve/veya kim genel başkan olsun tartışmasında uzlaşması pek mümkün olmayan kurmaylar vardı.

 

 

Kemal Kılıçdaroğlu ise, daha ziyade geride duran, genel başkanlık yarışına girmek aklının ucundan bile geçmeyen, hatta bunu imkan dahilinde görmeyen biriydi.

 

 

Şaban Dişli olayından dolayı ama parti içinde sevilir hale gelmişti.

 

 

Önder Sav ama asıl olarak da, Kılıçdaroğlu’nu benlik savaşı olmayan birisi olarak gördüğü ve ona söz geçirebileceğini hesaplıyor olduğu için onu önerdi.

 

 

Kılıçdaroğlu aslında CHP’ye de Baykal’ın ısrarıyla girmişti.

 

 

Muhtemeldir ki, partide etkin olmayacağını düşünüyordu.

 

 

Bir beklentisi yoktu.

 

 

Bu nedenle hep alttan alan, kimseyle savaşa girmeyi düşünmeyen yapısı vardı.

 

 

Sonra Genel Başkan oldu.

 

 

Sonra da siyasi iktidarı tek başına yenmenin zor olacağını gördüğü için ittifaklara yöneldi.

 

 

Bu sürede de egosunu öne çıkarmayan, alttan alan, herkese yardımcı olan profili ile sempati toplamaya başladı.

 

 

Akşener vs.

 

 

Herkes onu çok seviyordu.

 

 

Ancak ne zaman ki, Kılıçdaroğlu artık belli bir güce geldiğini düşündü, içinin derinliklerinde yatan aslan uyandı.

 

 

Ben de olabilirim, diye düşünmeye başladı.

 

 

Çevresinde kümelenmiş ve parti içi hakimiyeti onun sayesinde elinde tutabileceğini düşünen Bülent Kuşoğlu, Tuncay Özkan gibi kişilerin de yardımıyla artık artık ateşlediği egosunun yolundan gitmeye başladı.

 

 

Ve, eskiden görünür olmayan o yönü ortaya çıktı.

 

 

Çok da sert olabileceğini, mesela kendisi aday gösterilmezse tüm gemileri yakabilecek bir haleti ruhiyede olduğunu tüm Türkiye gördü.

 

 

Seçimleri de kaybettik zaten.

 

 

İmamoğlu’na gelince….

 

 

İster altın tepsi, ister bakır ….

 

 

Mesele şu…

 

 

İmamoğlu’nun halkta karşılığı var mı, seçimi alabilir mi…

 

 

Olay buna bakar.

 

 

Seçmen de buna bakar.

 

 

Neticeye bakar seçmen.

 

 

Kaldı ki, şu ana kadar altın tepside Genel Başkanlık koltuğuna gelmiş tek kişi de Kemal Kılıçdaroğlu’dur CHP tarihinde.

 

 

Safile USUL Twitter

 

 

---

Yazarın Son Yazıları:
Geçiniz bunları
Türkiye’yi verdiniz ama
Yalakalıkta sınır yok