Eski CHP Genel Sekreteri Önder Sav “Daha çok oy alacak kişilerin önü açılmalıydı. Aday Ekrem İmamoğlu olmalıydı” açıklamasını yaptı. Habertürk’ten Mehmet Akif Ersoy’un sorularını yanıtlayan eski CHP Genel Sekreteri Önder Sav’dan dikkat çeken ifadeler geldi. Önder Sav’ın Kılıçdaroğlu’nun “gereğini yapması gerektiğini” söyledi.

 

 

Sav’ın açıklamalarından öne çıkan başlıklar şöyle:

 

 

Çoğu partide genel sekreterlik önemli bir makam. Ben hep onun bilinci içinde davranmışımdır. Hem parti organlarını aşmadan başta genel başkan olmak üzere hem çalışma arkadaşlarımın düşüncelerini değerlendirirek örgütle ilgili olan konuları gündeme getirme alışkanlığım vardı benim. Benim 7 Ekim 2000’de başlayan 3 Kasım 2010’da biten genel sekreterlik sürecimde pekçok kişi, pekçok partili kendilerinin hoşuna gitmediği pekçok şeyi genel sekreterden bilirlerdi. Bu doğal, partinin ikinci adamı konumunda. Ama hiç de öyle değildi. Bu gerekçelerle zaman zaman meslektaşlarınız tarafından eleştirildim. Partinin konularında kendilerine bilgi aktarmadığım konuda değerlendirmeler yaparlardı. Bunları hoşgörüyle karşılardım. Çatkapı kamerayla odama gelen meslektaşlarınızı kabul etmezdim. Nezaketen bana haber verilmesi gerekirdi. ‘İhtiyaç duyduğumda sizi çağırırım’ derdim.

 

 

“MEHMET ALİ BİRAND’IN SORULARINA BAKMADIM BİLE”

 

 

Arada bir televizyona çıktım. Genel sekreterlikten ayrıldıktan sonra. Allah rahmet eylesin Mehmet Ali Birand döneminde programa çıkmışlığım oldu. Çok ısrar etti. Sayın genel başkan Kemal Kılıçdaroğlu ile yollarımız ayrılmıştı. Birand bey biraz iddialı sunucu ve televizyoncuydu. Zaman zaman konuşmacının orta yerinde müdahale ederdi. Bu benim pek hoşuma gitmezdi. Böyle bir olayda bana hangi konuları sormak istediğine dair metin hazırlamış, lütfetmiş. Onu uzattı. Ben de hiç bakmadan ters çevirdim hiç bakmadan. ‘Önder Sav’ın çanak soru aldığını size kim söyledi sayın Birand’ dedim. Şaşırdı, belki de beni ukala buldu. Sonunda programdan hoşnut olmuştu.

 

 

“MUHTAR SEÇİLEMEYENLER FATURAYI BANA KESTİ”

 

 

2010’un 20 Nisan’ında filan biz kurultayı ilan ettik. Daha henüz Deniz Bey ayrılmadı. Meşum olay gündeme geldi ayın 7’sinde. Deniz Bey onun üzerine 2-3 gün haklı olarak düşündü. Ayın 10’unda istifasını verdi. Bana istifa edeceğini söylemedi. Biraz emrivaki yaptı. Fakülteden dostluğumuz olan bir insan. Söyleseydi daha mutlu olurdum. Belki birkaç şey önerebilirdim. Benimle bölüşmemesini hiç içselleştirmedim. Sonra parti içinde büyük bir tartışma başladı, genel başkan kim olacak diye. 12 gün içinde CHP bir genel başkan bulmak zorundal. Örgütün ağırlıklı temayülü benim üzerimde. ‘Siz genel başkan olun’ dediler. Ben onlara 10 yılı aşkın genel sekreterlik yaptım. 2 büyük genel seçim, 2 büyük yerel yönetim seçimi yaşadık. Pekçok kişi belli yere gelememesinin müsebbibi olarak beni görmüştür. İl genel meclisi olamayan, bazı yerlerde muhtar olamayanlar, belediye meclisi üyesi olamayanlar bile faturayı bana kesmişlerdir. Ben Deniz Bey’den sonra bu sarsıntıyı nasıl atlatabiliriz, benimle derlenip toparlanır mı tartışmasını kendi içimde yaptım.

 

 

“ARKADAŞLARIMIZ KEMAL BEY’E KARŞIYDI”

 

 

MYK’nın tümüne yakın benim karşımdaydı. Ben soyutlanmış bir genel sekreterdim. Deniz Bey’in tekrar dönmesi gerektiğini; hatta Deniz Bey’in buna gönüllü olduğunu hissediyorum. Taze bir olay var, Türk toplumunun hassasiyetleri üzerinde duracağı olay. Dönemin genel başkanı sayın Erdoğan diline dolamaya başlamıştı olayı. Meydanlarda konuşuyordu. Bizim parti olarak bu işi sıcağı sıcağına Deniz Bey’i tekrar genel başkan yapmamızın zor olacağını düşündüm. Duygularımla aklım arasında gidip geliyordum. Duygularım fakülteden bu yana bölüştüğüm siyaset adamın tekrar genel başkanlığa gelmeseydi. Neticede aklımı öne koyarak davranmak gereğini duydum. Deniz Bey bizi evine çağırdı. Ben, Onur Öymen, Mustafa Özyürek, Yılmaz Ateş. 3 genel başkan yardımcısı bir de ben. Deniz Bey’in tekrar genel başkan olma niyeti, hevesi satır aralarında anlaşılabiliyor da açıktan bir şey söylemiyordu. ‘Kimi yapalım’ deniyor. Kemal Bey’in de adı geçti. Arkadaşlar itiraz etti. Genel başkanlığa uygun ve layık görmediler. Ben de bir şey demedim. Bu söyleyeceğim kanıtlanması zor bir iş ama söyleyeyim; Kemal Bey bana geldi. ‘Efendim işler iyi gitmiyor. Deniz Bey dönerse parti sıkıntı yaşar, siz genel başkan olun’ dedim. Teşekkür ettim, bunu tartışabileceğimizi ve kafamda netliğe varmadığını söyledim. Bir iki gün içinde belli bir netliğe geldim. Kemal Bey’in olmasında benim anlattığım tartışmaların dışına çekebilirdik partiyi. Nitekim çektik de.

 

 

“DENİZ BEY’İN PORTRESİNE PET ŞİŞE ATIYORLARDI”

 

 

Sayın Baykal bana gönül koydu tabii. Ama merhabamız devam etti. Parti barajın altında kaldığında sorumluluk üstlenip istifa etti. Sonra dönmeyi düşündü. Olağanüstü kurultay yapılıyordu. Sayın Adnan Keskin genel sekreter, sayın Eşref Erdem genel sekreter yardımcısıydı. Ben grup başkanvekiliyim. Deniz Bey’in dostu, arkadaşı olduğum için arkadaşlar ‘illa beraber gidelim, konuşalım’ dedi. Bu arada Deniz Bey’in örgütten imzalar toplanmıştı. Deniz Bey’e bu işin kolay olmayacağını söylemeye çalıştım. Çok garip bir rastlantıdır ki, Levent Gökay hayatta, beni cep telefonundan aradı. ‘Burada salonda çok kötü şeyler oluyor. Antalyalılar Deniz Bey’in posterini açtılar, pet şişeler, ayran şişeler atıldı’ dedi. O sırada butona bastım, herkese dinlettim. ‘Sizin portrenize bile tahammül etmeyen bir delege topluluğu var’ dedim. Deniz Bey ‘Yok yok biz onu aşarız’ dedi. 6-7 genel başkan adayı vardı. ‘Biz son konuşmayı yaparak toparlarım’ dedi. ‘Nasıl olacak kurayla çekiliyor’ dedim. Deniz Bey ‘siz onu halledersiniz’ dedi. ‘Peki varsayın ki hallettik, kurultayın havasını bir teneffüs edelim’ dedim. Acaba il başkanımızın söylediği gibi; yoksa daha farklı bir hava mı var? ‘Bu toplanmış imzaları sizin adınıza biz verebiliriz, ama geri çekmeniz gerekirse biz çekemeyiz, sizin geri çekmeniz azım’ dedim. Bir kağıda yazdım ve imzalattım. Sayın Adnan Keskin’e verdim. Kurultay’a gittik tabloyu gördük. Olumsuz bir hava vardı. Telefonu aldım Deniz Bey’i aradım ‘sizin imzalarınızı divana vermiyoruz’ dedim. İş kapandı. Ben o zaman da dostluğumu gösterip, partiyi kollama içgüdüsüyle davrandım.

 

 

KILIÇDAROĞLU NASIL GENEL BAŞKAN OLDU?

 

 

Sonra Kılıçdaroğlu bey bana geldi. ‘Deniz Baykal bey beni çağırdı’ dedi. ‘Git’ dedim. ‘Sen aday olacak mısın diye soracaktır’ dedim. ‘Ne demeyi düşünüyorsun’ dedim. ‘Ne diyeyim’ dedi. ‘Bana sorarsan şimdilik düşünmüyorum de’ dedim. Kemal Bey ben adayım diye çıkarsa işler bozulabilirdi. Çıktı bana geldi, konuşmaları aktardı. Günlerden Cumaydı. Kılıçdaroğlu ile Kızılay’daki büromda buluştuk. Orada ben işi şekillendirdim. ‘Sen bana teklif etmiştin şimdi ben sana teklif ediyorum, partiyi bu badireden kurtarmalıyız’ dedim. Sayın Kılıçdaroğlu Melih Gökçek’le, Dengir Mir Mehmet’le tartışmasında hava yakalamıştı. Elverişli bir aday durumunda görünüyordu. Bir de halk tarafından tutulduğunu görüyordum. Halk arasında alkış alıyordu; hatta benden fazla alkış alıyordu. Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığının partideki tartışaları bitireceğini, önümüzün açılacağını düşündüm. Pazartesi günü genel merkezde adaylığını ilan etti. Kendisine grup başkanvekilliğinden istifa ettiğini söylemesini istedim. Tereddütle karşıladı. ‘Ben örgütü ve delegeyi tanımam’ dedi. ‘Ben tanıyorum, siz kamuoyunu düşünün’ dedim. Çok görkemli bir kurultay oldtu. Rahmetli Bülent Ecevit beyin dönemini hatırlatan bir kurultay. Herkesin mutlu olduğu şölen gibi geçen kurultay oldu. Ben o kurultaydan sonra görev almak da istemedim. Israr etti Kemal Bey. ‘Geçiş dönemi mutlaka siz olmalısınız’ dedi. Genel sekreterlik görevini 3 Kasım’a kadar devam ettirdim.