Tarım ürünlerinde ekim ve hasat zamanının başlamasıyla, mevsimlik çocuk işçi göçü de başladı. Son 1,5 ayda 500 binin üstünde çocuk, aileleriyle birlikte çalışmak için başka illere göçtü. Milli Eğitim Bakanlığı, 11 Mayıs 2023’te göç eden öğrencilerin tespiti için en çok göç alan ve göç veren 47 il başta olmak üzere, 81 ilde çalışma başlattı.

 

 

Sözcü’den Sultan Uçar’ın haberine göre, MEB, “Mevsimlik Tarım İşçileri ile Göçer ve Yarı Göçer Ailelerin Çocuklarının Eğitime Erişimi” adlı resmi yazıyla, öğrencilerin gittikleri illerde bulunup, okula devamının sağlanmasını istedi. Yoksulluk nedeniyle aileleriyle başka illere mevsimlik işçi giden ve halen

 
e-okulda kayıtlı zorunlu eğitim çağındaki ilkokul, ortaokul ve lise öğrencilerini her ilde milli eğitim müdürlükleri arıyor.

Şanlıurfa’da ilk belirlemelere göre 802 öğrenci okulu bırakıp, tarlalara mevsimlik işçi olarak gitti. Şanlıurfa Milli Eğitim Müdürlüğü kayıp öğrencilerinden bulduklarının adres bilgisini resmi kayıtlara, “tarla başı” ve “çadır” olarak kaydetti. Eyyübiye’de çoğu ilkokul öğrencisi 317 öğrenci, okulu bıraktı. Viranşehir’de 161, Suruç’ta 139, Haliliye’de 54, Harran’da 31 derken, Şanlıurfa’daki okullardan mevsimlik işçi olarak öğrenci kaybetmeyen tek bir okul kalmadı.

 

 

893 bin çocuk işçi var

 
Türkiye Çocuk Hakları Strateji Raporu’na göre çalışan çocukların yüzde 33,5’i okulu terk ediyor. UNICEF Türkiye verilerine göre 5-17 yaş arası 893 bin çocuk işçi var.

Çalıştırılan çocuk işçilerin 306 bin 299’u okulu tamamen bırakıyor. 5-14 yaş grubu çalışan çocukların yüzde 64’ü tarım sektöründe çalıştırılıyor.

 

 

‘İlkokul öğrencisi kızlarım 1,5 aydır okula gidemiyor’

 
Bilen Ailesi de 1,5 ay önce mevsimlik işçi olarak Şanlıurfa-Viranşehir’den Manisa’ya gitti. İlkokul öğrencisi kızları Nehir ve Eylül, okulu bırakırken, 5 yaşındaki kızları Zeynep, anaokuluna hiç başlamadı. “Kızlarım 1,5 aydır okula gidemiyor” diyen anne Zekiye Bilen (33) şöyle konuştu:

“Şanlıurfa’dan 1.5 ay önce Manisa’ya işçi olarak geldik. 4 çocuk var. Viranşehir Hürriyet İlkokulu 2. sınıf öğrencisi 7 yaşındaki Nehir ve 3. sınıf öğrencisi 9 yaşındaki Eylül okula gidemiyor. Küçük kızım Zeynep 5 yaşında. Anaokuluna hiç başlamadı.

Kızlarım, 7 ve 9 yaşında olduğu için tarlada çalıştırmıyoruz. Çalışan, çok küçük çocuk da var. İşveren, çocukların en az 13-14 yaşında olmasını istiyor. Eşim, günlük 350 TL yevmiyeye tek çalışıyor. En küçük çocuğum 2 yaşında. Ben de çalışamıyorum. İş için küçücük çocuklarımızla, il il dolaşmak istemiyoruz.

 

 

‘İstiyoruz ki çocuklarımız okusun’

 
Çocuklarımızın gıda, kıyafet gibi her evde olması gereken temel ihtiyaçlarını karşılamak için devletten destek istiyoruz. Ben ve eşim ilkokul mezunuyuz. İstiyoruz ki, çocuklarımız okusun. Geçim derdi, çok zor. Kızlarım çok zeki ama okutamıyoruz.”

 

 

‘Milli Eğitim’den arayıp soran yok’

 
Manisa’da şu anda domates dikip, çapalıyoruz. Yaz sonunda sebze ve meyve toplarız. Bir anne olarak çok üzülüyorum. Sınıf öğretmenleri arayıp, soruyor. Milli Eğitim’den bizi başka arayıp soran yok. Devlet, çocukların eğitimine destek olsun.”