Çocuklar Hala Geç Kalmış Değiliz
7 Eylül 2011 19:44

Belki her sabah evlerimizden çıktığımızda çantalarımızın yüklediklerinden daha fazla taşıyoruz hayatın verdiklerini.

Oysa hayat!… Ya ne kadarımızı birden taşıyor inatla. Tüm umutsuzluklarımıza rağmen, isyanlarımızın kavgasına rağmen, adına beceriksizlik dediğimiz ne kadar “an-ımız” ve anımız varken…

Öylesine hani yürürken sokaklarda, yüzler dillerden daha fazla konuşuyor , okumayı kestirdiysen en güzel kitabı.

O kitap ki alfabesi olmayan ama en güzel cümleyi bize veren. Bize birbirimizi veren…

İnsanlığımızın umudu…

Varsın hem dünyanın hem de ülkemizin yaşadıkları umutlu olmasın. Varsın her gün bir yerden ; “ Bizden olmaz, biz beceriksiziz!” ya da “ Boşver şimdi onları , kendini kurtarmaya bak!” fısıltılarını duyuyor olalım. Hem de seslenmeden konuşan tüm o yüzlerde.

Kitabı sadece kapağına bakarak okuyamayız ya! İçini açma ve okumaya yeniden başlama vaktidir. O an şimdi ,ilk kitap da kendimiz olmak üzere hemde…

Kapattım şimdi gözlerimi, hepimizi çocuk görüyorum anında.Kitap okumanın bu kadar enfes olduğunu bilmediğimi biliyorum en azından. Tam “an-da” olduğumda keskin sesini duyuyorum onların.

En öndeki masmavi gözleri olan koca yürek ; “Büyük olmak için hiç kimseye iltifat etmeyeceksin ; hiç kimseyi aldatmayacaksın ; memleket için hakiki mefkûre ne ise onu görecek , o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktır; herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. Fakat sen buna mütehammil olacaksın; önüne nihayetsiz manialar yığacaklardır. Kendini büyük değil, küçük zayıf ,vasıtasız , hiç telâkki ederek , kimseden yardım gelmeyeceğine kani olarak bu maniaları aşacaksın. Bundan sonra sana büyüksün derlerse, bunu söyleyenlere güleceksin.” Diyor.

Diğer bir adam.Kasketli , parkalı ve umutlu ; “Herkesin bırakıp gittiği noktada bile dayanabilirsen eğer…dünya değişir.” Diye sesleniyor o şiir gibi sesiyle.

Aşkla dönen diğer bir tanesi ; ” Güneşin doğmasına en yakın zaman güneşin doğumundan hemen öncedir. Karanlıktan korkmayın. Korkmazsanız işte o an her şeyin değişeceği andır…”dedi.

Mavi gözlü koca yürek sesleniyor , güçlü ve inanan sesiyle yeniden ; “ Çocuklar Hala Geç Kalmış Değiliz…Kendime ne kadar inanıyorsam biliniz sizlere de o kadar inanıyor ve başaracağınıza güveniyorum.Ben başardım, sizler de başaracaksınız. Unutmayınız ki ben ne yaptım ve başardıysam sizlerin de yapabileceğinizi göstermek içindir…” Diyerek uyandırıyor gözlerimin açık haldeki uykusundan beni…

Bir an rüya deyip kaldığım uykuma dönmek isterken kendi kendime şunları fısıldarken buluyorum ; “ Çocuklar Hala Geç Kalmış Değiliz…”