Sonuç kadınların erkekleri öldürmesi olmamalı
23 Haziran 2016 17:30

Bu konuda da yamuk bir yöne doğru kayılıyor.

Safile USUL H&H YORUM

Şiddetçi, hatta bence işkenceci ve mütecaviz kocasını silahla vuran ve önceki gün nefs-i müdaafa gerekçesi ile tahliye edilen Çilem Doğan vakasına çok dikkat atfetmeliyiz.

Şöyle ki…

Evet, Çilem Doğan Yargıtay eğer kendisine verilen 15 yıllık cezayı onarsa yeniden cezaevine girecek ve serbest kalması bu anlamda beraat anlamına gelmiyor.

Ancak şu ana kadar Türkiye’de hiçbir öldürme vakası tahliye edilmedi.

Şimdi tabii, oluş şeklini gazetelerden okuduğum kadarıyla olay şöyle gelişiyor…

Kadının kocası hem kadını fena halde dövüyor ve bir işkenceci adeta, hem de uyuşturucu işlerine bulaşmış.

Kadın kocasından kurtulmak için kocasının uyuşturucu işine bulaştığını polise ihbar ediyor.

Tayyip Erdoğan kalibreli polis de tabii, ihbar edilen kocaya ulaşması muhakkak şekilde, kimin ihbar ettiğini kocanın kardeşine bir güzel söyleyiveriyor.

Koca bunu duyunca büyük bir agresyon ve öfkeyle hemen karısını arayıp, “Şimdi eve geliyorum, ben sana gösteririm” diyor.

Böyle bir adam herşeyi yapabilir.

Yani, kadını öldürebilir de ona biraz işkence ettikten sonra.

Adam eve geliyor ve karısını bir odaya kapatıp, odanın anahtarını da cebine koyuyor.

Ve, karısını fena halde dövmeye başlıyor.

Odadaki yatağın altında bir tabanca var.

Muhtemelen o tabanca hep orda duruyor ve kadın da bu tabancadan haberdar.

Kadın dayak yerken tabancaya yöneliyor ve tabancayı kaparak adamı vuruyor ve öldürüyor.

Bu olayın meşru müdaafa olma sınırlarının çok iyi incelenmesi ve toplumdaki popüler eğilimlere kapılınmaması gerekir.

Bunun aksi durumda çünkü Türkiye’de kadınlar kendilerini döven veya işkence eden erkekleri öldürmeye teşvik edilmiş olurlar.

İnsan doğa itibari ile kendisine acı veren, işkence eden diğer kişileri yok etmeye meyillidir ama hukuk insandaki bu doğal eğilimi teşvik etmez.

Bunun yerine işkence edilen, dövülen vatandaşı korumaya ve ona bunu yapandan kurtarmaya çalışır.

Hukukun insanların içindeki doğal dengeleme duygularını teşvik gibi bir rolü olamaz, yoksa zaten herkes herkesi biçer ve ortada hukuk düzeni kalmaz.

Sonra, dikkatimi çeken bir başka çok önemli husus da şu oldu bu olayda…

Dün tahliyesi gazetelere büyük fotoğraflarla yansıyan kadın Çilem Doğan hep gülüyordu.

Zafer ve gurur vardı gülüşlerinde.

Ancak bu sağlıklı bir durum değil toplum açısından.

Nefs-i müdaafa dahi olsa, öldürülen bir işkenceci de olsa, birini öldürmüş olmak duygusu yüzde bu tür büyük gülücüklerle mütenasip bir durum değil.

Birini öldürmek, meşru müdaafa da olsa, insanlar tarafından çok sıradan ve çok normal bir olaymış gibi yansıtılmamalı topluma.

Kaldı ki, bir insanın bir başkasını zorunlu nedenlerle olsa bile öldürmüş olması hem öldüren hem de öldürenin çocukları ve de toplumun tümü için çok olumsuz bir travmadır.

Ve, doğru olan kadınları erkekleri öldürmeye zorunlu bırakmayan koşulları sağlamaktır toplumda.

Hülasası Çilem Doğan’ın yüzündeki mağrur ve muzaffer gülücüklerden hiç hoşlanamadım ve hukukçuları bu konuda düşünmeye davet ediyorum.

(kalmadı ki hukukçu, zaten yakında hepsi bir Erdoğan kanunuyla görevden alıncak dediğinizi duyar gibiyim, de, ben işte normal hukuk devletindeymişim gibi yazıyorum, anlayın siz onu)

Safile USUL Twitter