CHP İstanbul İl başkanı Murat Karayalçın’ı dinledim dün gece NTV’deki “Türkiye’nin Seçimleri” programında.

 

 

Safile USUL H&H YORUM

 

 

Bir yerde dedi ki Karayalçın, “Ben 1999 yerel seçimlerinde CHP Ankara adayıydım. Ancak CHP içinden 200.000 (ikiyüzbin) kişilik bir grup sırf bana muhalafet olsun diye Mansur Yavaş’a oy verince seçimi kaybettik”

 

 

Ben bunu daha önce duymuştum, bunu Halkınhabercisi’nde Engin Balım yazmıştı ama inanın o zaman okuduğumda facianın boyutunu idrak edememiş olduğumu gördüm dün gece.

 

 

Düşünün CHP’nin adayına gıcık olduğunuz için rakip adaya oy veriyor ve kendi partinize, Cumhuriyet Halk Partisi’ne, bu ülkenin kurucu partisine Melih Gökçek karşısında seçim kaybettiriyorsunuz.

 

 

Murat Karayalçın’ı dinleyince dün gece, sonradan düşündüm epey, tabii canım da sıkıldı, üstünden geçmiş 16 sene ama yine de dün olmuş gibi canım sıkıldı.

 

 

Murat Karaylçın’ın dün gece söylediklerini hem bu seçim sürecinde hem de başka bazı süreçlere dair bazı gözlemlerimle birleştirdim sonra kafamda.

 

 

Rekabetin tarzı ve hacmi CHP’yi zayıflatıyor.

 

 

7 Haziran bir geçsin hayırlısıyla ondan sonra oturup, kişisel komplikasyonları aşacak bir sistem oluşturma üzerinde çalışmalıyız.

 

 

Unutulmamalı ki, Türkiye’nin önünde büyük sorunlar var, bu, Türkiye’ye musibet olmuş Tayyip E. hükümeti gitse dahi bizi büyük sorunlar bekliyor. (koalisyonun niteliği ve nasıl olacağı da bu sorunlardan birisi)

 

 

Ve daha hal-i hazırda seçmenden büyük payı alabilen parti değiliz ama hedefimiz bu olmalı.

 

 

Dolayısıyla siyasi partilerde sistem oluşturmak çok önemli.

 

 

Sistem bir yapıda düzenli ve en az sorunlu işlerliği sağlayan örüntüdür ve kendi içindeki sorunlar nedeniyle blokaj yapan sistemlerle bir olayı büyütemezsiniz.

 

 

Blokaj yapmayan ve akış sağlayan bir sistem oluşturmak zorundasınız eğer iddianız varsa.

 

 

Çok basit bir örnek verirsem, mesela toplumlar toplumsal sistemlerine altyapı olarak bir eğitim sistemi yaratırlar.

 

 

Bir çocuk sabah kalkar, okula gider, orda bir oturabileceği bir sınıf, yazabileceği bir tahta ve ona ders anlatan bir öğretmen ve o öğretmeni toplum adına denetleyen bir bakanlık vardır.

 

 

Ülkedeki milyonlarca çocuk da aynı şekilde sabah kalkar okula gider ve o okul sisteminde kendisine sunulanı senelerce süt emer gibi emer.

 

 

Bunu yapmazsanız kocaman ve iyi işleyen bir ülkeniz olmaz.

 

 

Yani, sistem günlük detayların matematiğini içeren bir makinadır ve o olmadan ne toplum olur ne de topluma lokomotif olan bir siyasi parti.

 

 

Detayları 7 Haziran’dan sonraya bırakalım.

 

 

Şu anda önemli olan herkesin elinden geldiğince 7 Haziran gününün CHP ve Türkiye için iyi geçmesine katkı vermesi.

 

 

İŞTE O DÖNEM BENDE YOK

 

 

Dün gece, Murat Karayalçın’ı da dinlediğim NTV’deki program Türkiye’nin eski seçimleri, yani şu ana kadar olan seçimleri anlatılıyordu.

 

 

Baktım, baktım…

 

 

Mazinin hepsi kabulüm…

 

 

Saadet de kabulüm, BBP de, MHP de, hepsi, hepsi kabulüm…

 

 

Menderes de, DYP de, ANAP da…

 

 

Ama Tayyip E. bölümünü hafızam mazi odasına kabul etmiyor.

 

 

Reddediyor.

 

 

Onu kaydetmeye yanaşmıyor.

 

 

Beynimin düğmesi kısa devre yapıyor.

 

 

O kadar yani.

 

 

Kabul etmiyorum bunları ülkemin mazisi olarak.

 

 

Safile USUL Twitter

 

 

 

---

Yazarın Son Yazıları:
Eski camlar bardak oldu
Özel-İmamoğlu-Yavaş ekseni
Rüzgar yeniden kırmızı ve toprak esiyor