Sözcü Gazatesi köşe yazarı Bekir Coşkun yazdı.

 

Çatılardaki baykuşlar sustuğunda… Operasyonlar başlardı…

*

Kadınlar, perdelerin aralığından sokağa bakarlardı sabaha karşı…
Ha geldiler, ha gelecekler…
Evlerde küçük bir tıkırtı, yürekleri ağızlara getirdiğinde, aslında zırhlı minibüslere doluşmuş infazcılar, son kez silahlarını, kelepçelerini kontrol ederek yola çıkmışlardı…

*

“Örgüt” denilen masum insanlar birbirlerinin götürülüşünü sabah haberlerinde televizyondan seyreder, çaresizlik içinde beklerlerdi infazcılarını…
Çoğu yaşlı insanlardı…
Ve vatansever…
Çocuklarının, torunlarının karşısında ağlamaktan utanıp odalarına kapanırlardı…

*

Katliamdı aslında…
Cumhuriyetçilerin katliamı…
Hücresinde kendini asmıştı kimisi…
Çoğu hastalandı, onlarcası hücrelerde öldüler…
Genç askerler kendi şakaklarına kurşun sıkıp patır patır düşüyorlardı…
Yıllarca kadınlar dul, bebekler babasız kaldı…

*

Mezarlıklarımız var şimdi…
Gidip avuçlarımızı açıp ağlarız…

*

Dün; imamın iktidarı, hoca’nın cemaatine operasyon başlatınca, bunları düşündüm…

*

Kumpasın iki ortağı arasında sorun çıkmıştı, aslında rantı ve gücü paylaşamamaktan ötürü…
Bu kez imamın infazcıları, hocanın infazcılarını götürüyorlardı…
Yine sabaha karşı…
Beter olun…

*

O gözyaşları, o ah’lar, o bebeklerin ağlayışı, o kadının bakışları, o yaşlı hastanın sancıları, o alaca karanlıktaki çığlıklar, o hücrede ölümler…
Yerde kalmadı…

*

Ve sıra sana da gelecek kumpasçı…
Hiç kuşku yok…
Nereden biliyorsun dersen; dünkü operasyondan…
Ve yazıdan…
Böyle bir yazıyı, bu kadar erken yazacağım hiç aklıma gelmezdi…

*

Asla yerde kalmıyor…
Nereye gidersen git…
Nereye çıkarsan çık…
Nereye kaçarsan kaç…
Bekle sıranı…