Heybeliada Sanatoryumu 1924 yı­lında ilk Sağlık Bakanı Dr. Refik Saydam’ın, 50 bin TL gibi çok az bir parayla bir pro­fesör ve bir uzmanı görevlendirmesiyle kurulmuş, kısa zaman­da tam teşekküllü araştır­ma hastanesi haline gelmişti.

 

 

Necati Doğru/ Sözcü

 

 

Hem yok­sulluğa savaş açmış Türkiye’nin vereme yakalanmış insanlarını sağlığına kavuşturu­yor, hem de hastane­ye mesleksiz gelmiş hastaları meslek sahibi yapmayı da görev ediniyordu. Ayakkabı­cı, çorapçı, fotoğrafçı kursları açtı. Hastalar tedavi olurken bir yan­dan da meslek öğren­miş olarak taburcu olu­yorlardı. İşte Mehmet Kırca Öğretmen’in öğrencilerine “buraya bir freze tezgahı koysam….” coş­kusu Cumhuriyetin yarattığı bu birlikte başarma arzusundan geliyordu. Hastane­nin tarihini yazan Başhekim Dr. İsmail Gökçe’nin “Heybeli­ada Sanatoryumu, Kuruluşu ve Geli­şimi” adlı kitabında Dünya Sağlık Teşkilatı (WHO)’nın hastane­yi dünya ölçüsünde başarılı ilan ettiğini ve o yıllarda sanatoryumu ziyarete gelen WHO müşavirlerinden Dr. Donald. R. Thom­son’nun “verem olsam da bu hasta­nede yatsam…” di­yerek başarıyı hay­ranlıkla ifade ettiğini yazıyor.

 

Böyle bir hastane! Şöyle yok edildi:

 

2002 yılında AKP iktidara geldi, devlet hastanelerini öldür­me, özel hastane sahiplerini destekleme yolunu seçti. 2005 yılında “yeterli hasta yok ve deniz yoluy­la ulaşımı zor” diye kapatıldı. Deneyimli hekim, hemşire, sağlık çalışanı dağıtıldı. Deprem yemiş binalar sahipsizliğe terk edildi.

 

https://www.sozcu.com.tr/2020/yazarlar/necati-dogru/verem-bile-bunu-yapmazdi-6030946/