Hayata karşı duruşun nedir?
22 Nisan 2015 10:09

Yaptığınız iş her ne olursa olsun, yapış şekliniz ve süreciniz aslında hayatla olan ilişkinizi de anlatıyor…

Dolly KARLIYOL TOSUN H&H YORUM

Hayatım boyunca çoğu zaman neye elimi attıysam, ilk önce büyük hevesle başlar kısa bir süre sonra kafamdaki gibi olmadığını görür pes eder ve bırakırım. Ne zaman pes etmeyip devam etsem de inanılmaz bir performans ile işe dört elle sarılır ve iyi işler çıkarırım. Bence benim hayata karşı duruşumda bu

Belki eski yazılarımdan takip edenleriniz olmuştur, bir ay evvel ayak parmağımı kırıp ev ve yatak hapsine mahkum olunca kendimi kitap okumaya ve dikişe verdim.

Babaannem terzi olduğu ve yıllarca onunla yaşama şansım olduğu için küçük yaşlarda dikiş nedir iyi bilirim ama yıllar içerisinde yoğun iş temposu araya girince hiç bir şey dikmez olmuştum taa ki hayat bana “adam ol! otur evinde biraz dinlen” diyene kadar.

Büyük bir hevesle gidip kumaşlar aldık, iplikler iğneler havalarda uçuştu. Ellerim dikmeye dikmeye pas tutmuş amaaa içimdeki sabırsız Dolly bir an evvel sanki seneler geçmemiş gibi en iyi şekilde dikiş yapmalısın deyip durdu!

Zaten bu sabırsız ve mükemmelliyetçi halimiz değil mi bizi hayata karşı soğutan, hayallerimizden de uzaklaştıran…

Keçeleri severim ve hatta keçeden çantalara bayılırım, dikiş makinam da olmadığı için ellerimle dikeceğim yegane şeylerden olan keçe çanta fikri bana gayet cazip geldi. İlk başlarda büyük bir heyecan ile başladım fakat istediğim performansı (performans dediğim de kime göre neye göre demeyin, tabi ki içimdeki acımasız Dolly’e göre) alamayınca iyi dikiş yapamıyorum diye düşünüp tam bırakacakken “hadi Dolly bari bu sefer bırakma” diyerek devam ettim.

İşte en sancılı dönem o dönem ama bir atlattı mı insan gerisi harika oluyor. Çok uğraştım, ellerim delik deşik oldu ama olsun değdi Eskiye nazaran çok daha sistemliyim, istediğime yaklaşmış vaziyette dikişim düzgünleşti…

Bu ilk çantam “Bay Şüpheli”