Şimdi sizi çok güzel bir aileyle tanıştıracağım. Hani İzmir’deki depremde, göçük altındayken, yanına kurtarmak için gelen kişiye, “Sen gitme abi” diyen Günay’ın ailesiyle…

 

 

Erdem Atay/ Veryansıntv

 

 

Anne Olcan bir firmada çalışanlara yemek yapıyor.

Baba Ahmet emekli…

Ama hayat onlara da zor olduğundan baba kamyon lastiği satan bir firmada ustalık yapmaya devam ediyor.

Evlatları için…

Günay ve Tanay için…

 

O güzel evlatlardan biri Tanay…

22 yaşında.

Yaklaşık 7 yıl önce bir sabah uyandığında gözlerinin bulanık gördüğünü fark ediyor.

Çocuklarına ekmek getirme ve ev geçindirme derdinde koşuşturup duran anne-babasını telaşlandırmak istemiyor, “Geçer kendi kendine” diye düşünüyor.

Söylemiyor…

Ertesi gün uyandığında gözlerinin daha kötü olduğunu fark ediyor…

Bir gün sonra daha kötü…

Yine söylemiyor…

Bir gün sonra uyandığında zorla kahvaltı sofrasına oturuyor Tanay.

Çatalın, kaşığın ve tabağın yerini bulamadığını fark ediyor. Anne bunu görünce bir anda ne yapacağını şaşırıyor.

Hemen doktora götürüyorlar Tanay’ı.

Bir gözünün hiç görmediği, diğerinin ise yüzde 5 gördüğü ortaya çıkıyor.

Hastalığının ne olduğunu anlamak için birçok tahlil yapılıyor Tanay’a.

Gözlerinin sağlıklı olduğu ancak beyin ile gözlerinin bağlantısını sağlayan damarlarda kireçlenme ve sinirlerinde sorun olduğu ortaya çıkıyor.

Dünyada 10 milyonda bir görünen ve Türkiye’de sadece 6 kişide bulunan bu hastalığının adı Leber.

Aile Tanay’ın gözlerini açmak için büyük bir savaşa giriyor. Dünyanın birçok araştırma kurumlarına ulaşıyorlar ve Tanay’ın tahlillerini gönderiyorlar.

Sonuç alamıyorlar ve hastalığın tedavisinin henüz olmadığını öğreniyorlar.

Anne Olcan asla vazgeçmiyor ve oğlunun gözlerinin bir gün yeniden görebilmesi için çalmadık kapı bırakmıyor.

Tanay da mücadeleyi bırakmıyor.

Çok sevdiği futbol hayatına engelliler takımında devam ediyor. Ardından liseden mezun oluyor. Şiiri de çok seviyor Tanay ve vatan görevini yapan askerlere şiirler yazıyor.

Diğer evlat Günay…

15 yaşında…

Abisi Tanay’ın bu hastalığı minik Günay’ı abisine sımsıkı bağlıyor.

Günay, görmeyen abisinin gözleri oluyor, ayağı oluyor. Yanından ayrılmıyor.

Tanay ders çalışacakken ona yardım ediyor, dışarı çıkmak istediğinde ona eşlik ediyor, yanlış adım atmasın diye küçücük bedenini zorluklara siper ediyor.

Tanay su içmek için mutfağa mı yöneldi, “Sen gitme abi” diyor Günay, koşa koşa getiriyor suyunu.

Günay da çok çalışkan ve başarılı. Tam burslu olarak bir meslek lisesinde veterinerlik okuyor ve okul birincisi…

Öğretmenleri onu çok seviyor.

Tertemiz bir anne babanın tertemiz ahlaklı bir oğlu olarak hem okuyor hem de abisine devamlı destek oluyor.

Anne Olcan, baba Ahmet bir yandan geçim derdi bir yandan tam delikanlılık çağında gözlerini kaybeden Günay’ın abisi Tanay’ın iyileşmesi için bıkıp usanmadan mücadele etmeye devam ediyor.

30 Ekim 2020 sabahı…

Anne Olcan ile Tanay yine bir umutla tedaviye gidecekler. Anne, “Sen de geliyor musun oğlum” diye soruyor Günay’a. Her zaman kendileriyle birlikte gelen Günay, “Yorgunum evde kalmak istiyorum” cevabını veriyor.

Amcasının oğlu Ahmet’i yanına çağırıyor.

… ve kahreden o an….

Deprem oluyor!

Korkunç bir ses!

Korkunç bir sallantı!

… ve sonra koskoca beton yığınları küçücük bedeninin üzerine düşüyor Günay’ın…

Baba Ahmet, iş yerinden uçar gibi geliyor oturdukları Doğanlar Apartmanına…

Gördüğü manzara karşısında bir an donup kalıyor.

Sonra birden, “Günaaaay, oğlummm” diye haykırıyor.

Tuz buz olmuş o dev enkazın üzerine tırmanıyor.

Koca koca molozları elleriyle temizlemeye çalışıyor.

Parçalanıyor elleri, kan içerisinde kalıyor. “Günay” diye sesleniyor ve devam ediyor kazımaya…

Kurtarma ekipleri çırpınan babayı önce sakinleştiriyor. Evin planını soruyorlar. Baba anlatıyor.

Önce amcaoğlu Ahmet kurtarılıyor.

Günay ise kayıp…

Saatler sonra kendisine uzatılan bir kameralı kabloyu görüyor ve yüzüne tutuyor Günay.

Kurtarma ekibinden Gürhan abisi geliyor yanına… Bir süre konuşuyorlar.

Yalnız kalma korkusu bedenini sarmış olan Günay, Gürhan’a, “Sen gitme abi” diyor defalarca.

“Bacağım acıyor, çıkmak istiyorum buradan” diye ekliyor Günay.

Asla hakkını ödeyemeyeceğimiz kurtarma ekibi 15 yaşındaki tertemiz ahlaklı, yakışıklı mı yakışıklı Günay’ı çıkarıyorlar müteahhit yapımı mezardan…

Babasını görüyor ilk önce…

Aklına ilk Tanay geliyor, “Abim nasıl baba” diye soruyor.

Aile Günay’ın kurtarılmasının sevinciyle hastaneye koşuyor.

Ama doktorlardan kötü haber geliyor.

Günay’ın ezilme nedeniyle böbreklerinin çalışmadığını diyaliz veya nakil gerekebileceğini, bacaklarının zedelendiğini ve tekrar yürüme şansının çok az olduğunu söylüyor doktorlar.

Haber aileyi yıkıyor.

Anne sevdiklerine sarılıyor, “Benim sınavım çocuklarım” diyerek hıçkırarak ağlıyor.

 

 

Yazının devamını okumak için tıklayın