Bir hasar tespiti yapalım
17 Kasım 2014 17:30

Bir defa önce şunu söylemek isterim ki, Emine Ülker Tarhan’ın yeni kurduğu parti diğer küçük TBMM dışı partiler gibi olmaz.

Safile USUL H&H YORUM

Ülker Tarhan hatırı sayılır bir oy alır.

Bunun çok basit sebepleri var, saymaya gerek yok hepsini ama birkaç basit neden olarak Emine Ülker Tarhan’ın sevilmesi, güvenilmesi, laik seçmen kesimlerinde rol model olacak birisi olarak algılanması, ona sert dense de, seçmenin onu yumuşak ve sıcak bir kadın olarak hissetmesi, laik seçmen kesimlerinin gelecek ve yaşam biçimi tasavvurlarına her bakımdan uyması, modern yaşamın gerekli kıldığı tüm merkez değerlere sahip çıkması vs. olarak sıralanabilir.

Şimdi, bir de…

Hiç kimseye parti kurdu diye suçlama yapılamaz, herkesin buna hakkı vardır.

Ama CHP’nin parti olarak bütünlüğünü koruması ve kurumlaşmayı istikrarlı olarak sağlayıcı adımlar atmasının sorumluluğu birinci olarak partinin yönetiminde, en az onun kadar da partinin tabanı ve delegelerindedir.

Ben her zaman CHP’nin bütünlüğünden ve kurumlaşmasından yana oldum ve hala da öyleyim.

Çünkü modern toplumların standardını yükseltecek her şeyin, buna siyasal partiler de dahil olmak üzere, kurumlaşmadan geçtiğini biliyorum.

Ancak bu kurumlaşmayı sağlamak bir yana, 2015 genel seçimlerinde oyların bölünecek olmasının hasarının sorumluluğunu da siyasi olarak şimdiden konuşmak lazım.

Haziran’daki genel seçimlerde CB seçim sonuçlarına yansıyan trend bir şekilde devam edecek, buna herkes hazırlıklı olsun.

Bu trend şu ki, CB seçimlerinde CHP yönetiminin yaptığı tercihlere aşırı tepki duyan seçmen kesimleri ya sandığa gitmedi ya da oyunu Selahattin Demirtaş da içinde olmak üzere, başka mecraya kaydırdı.

CHP ve MHP toplamda 5 milyon oy kaybetti ki, asıl kayıp CHP’den geldi.

CHP seçmeni bu tercihi kabul etmedi.

Ve, büyük bir kayıp yaşandı.

Böyle bir durumda bir siyasi partinin bütünlüğünün, kurumlaşmasının, içindeki özgüven duygusunun vs. sağlanabilmesi için yapılması gereken tek şey değişimin önünü açmaktı.

Yani taze bir kan akışının, yani genel başkan değişikliğinin sağlanması idi.

Bu Kılıçdaroğlu değil, kim olursa olsun, değişim yaşanması gereken bir durumdu.

Ki, şu nokta da çok çok belirleyici bir önemde ki…

Türkiye’de CHP ve seçmen ilişkisi bakımından çok fazla teori var ama somut deneyim çok çok az.

Yani, bir sonuca ulaşmak için deneyime ve denemeye ihtiyaç var.

Bunu da sağlayacak olan kan değişimidir.

Örneğin, bunu ideal genel başkanım Muharrem İnce şeklinde söylemiyorum ama, “iki seçimi alamayan gitsin” şeklinde son derece somut bir öneri ile gelen Muharrem İnce’ye o dönemde en azından fırsat verilebilirdi.

Başka adaylar da çıkabilirdi. (halen de çıkabilir tabii)

Ama bir şekilde CHP’nin potansiyelini, iç umudunu, güven tazelemesini vs. sağlayacak kan değişimi çok gerekliydi/gerekli.

İşte bu yapılmadı, tam tersine ip gerildi ve nihayetinde bir halkadan koptu ve ortaya CHP seçmeninden ciddi oy alabilecek yeni bir siyasal parti çıktı.

Şimdi bu duruma, “iyi oldu, fark etmez, yolumuza ayne devam ederiz, birşey olmaz” diyebilen birisi var mı?

Varsa da bunu diyen kendisini kandırır.

Seçmenin de parti tabanının da kafası daha da karıştı.

Kimsenin ses çıkarmadığına veya es geçtiğine bakmayın, herkes bu olayın sonuçları olabileceğini en azından kendi içinde biliyor.

Şimdi bize kalan soru, bu işi ilerde nasıl toparlarız sorusu oldu.

Ve de…

CHP’nin bu seçim dönemine serili bir ölü toprağı var.

Siyasal ruhu canlı olmayan, onu bunu budayan ve bunu marifet sanan bir siyasi parti düzeni en fazla bu seçimde seçilmek veya parti içinde sahip olduğu konumu sürdürmek isteyenler açısından kişisel bir artı anlamı taşıyabilir.

Ama heyhat ki, Türkiye ve CHP açısından asla.

Bana bu söylediklerimdem dolayı kızan varsa istediği kadar kızabilir.

Sonucu belirleyen ise, sadece hayatın gerçekleri olur.

Safile USUL Twitter